Objective: The aim of this study was to investigate the effects of imatinib mesylate on platelet aggregation and adenosine triphosphate (ATP) release in chronic myeloid leukemia patients.
Materials and methods: Platelet aggregation and ATP release induced by 5.0 mM adenosine diphosphate, 0.5 mM arachidonic acid, 1.0 mg/mL ristocetin, and 2 µg/mL collagen were studied by whole blood platelet lumi-aggregometer in 20 newly diagnosed chronic myeloid leukemia patients before and after imatinib mesylate treatment.
Results: At the time of diagnosis, 17/20 patients had abnormal platelet aggregation results; 8 (40%) had hypoactivity, 6 (30%) had hyperactivity, and 3 (15%) had mixed hypo- and hyperactivity. Repeat platelet aggregation studies were performed after a mean of 19 months (min: 5 months-max: 35 months) in all patients who received imatinib mesylate during this period. After therapy, 18/20 (90%) patients had abnormal laboratory results; 12 (60%) had hypoactive platelets, 4 (20%) had mixed hypo- and hyperactive platelets, and 2 (10%) had hyperactive platelets. Three of the 8 patients with initial hypoactivity remained hypoactive, while 2 developed a mixed picture, 2 became hyperactive, and 1 normalized. Of the 6 patients with initial hyperactivity, 4 became hypoactive and 2 developed a mixed pattern. All of the 3 patients with initial hypo- and hyperactivity became hypoactive. Finally, 2 of the 3 patients with initial normal platelets became hypoactive while 1 remained normal. There was a significant decrease in ristocetin-induced platelet aggregation after therapy (p<0.001), while platelet aggregation and secretion induced by other agonists showed no difference after treatment (p>0.05).
Conclusion: These findings indicate that a significant proportion of chronic myeloid leukemia patients have different patterns of platelet function abnormalities and imatinib mesylate has no effect on these abnormalities, with a significant impairment in ristocetin-induced platelet aggregation.
Amaç: Bu çalışmanın amacı kronik miyelositer lösemili hastalarda imatinib mesilatın trombosit agregasyonu ve adenozin trifosfat (ATP) salınımı üzerine etkilerini araştırmaktır. Gereç ve Yöntemler: Yirmi yeni tanı almış kronik miyelositer lösemili hastada imatinib mesilat tedavisi öncesi ve sonrası 5,0 mM adenozin difosfat, 0,5 mM araşidonik asit, 1,0 mg/mL ristosetin ve 2 µg/mL kollagen ile indüklenen trombosit agregasyon ve ATP salınımı çalışılmıştır. Bulgular: Tanı sırasında, 17/20 hasta anormal trombosit agregasyon sonuçlarına sahip idi; sekizinde (%40) hipoaktivite, altısında (%30) hiperaktivite ve üçünde (%15) miks hipo- ve hiperaktivite saptandı. Ortalama 19 ay (min: 5 ay-maks: 35 ay) imatinib mesilat kullanımı sonrası tüm hastalarda trombosit agregasyon testleri tekrarlandı. Tedavi sonrası, 18/20 (%90) hasta anormal laboratuvar sonuçlarına sahip idi; 12’si (%60) hipoaktif trombositler, dördü (%20) miks hipo- ve hiperaktif trombositler ve ikisi (%10) hiperaktif trombositlere sahip idi. Başlangıçta hipoaktivitesi olan sekiz hastanın üçü hipoaktif kalır iken ikisi miks bir görüntü geliştirdi, ikisi hiperaktif oldu ve biri normalize oldu. Başlangıçta hiperaktivitesi olan altı hastanın dördü hipoaktif oldu ve ikisi miks patern geliştirdi. Başlangıçta hipo- ve hiperaktivitesi olan üç hastanın tamamı hipoaktif oldu. Son olarak, başlangıçta normal trombositleri olan üç hastanın ikisi hipoaktif olur iken biri normal kaldı. Ristosetin ile indüklenen trombosit agregasyonunda tedavi sonrası anlamlı azalma (p<0,001) olur iken diğer agonistler ile indüklenen trombosit agregasyon ve sekresyonu tedavi sonrası farklılık göstermedi (p>0,05). Sonuç: Bulgularımız kronik miyelositer lösemili hastaların önemli bir çoğunluğunun farklı paternde trombosit fonksiyon anormalliklerine sahip olduğunu ve imatinib mesilatın ristosetin ile indüklenen trombosit fonksiyonunda azalma dışında bu anormallikler üzerinde etkisi olmadığını göstermiştir.