Introduction: Subclinical hypothyroidism (SH) is a biochemical diagnosis made when a serum thyroid-stimulating hormone (TSH) is ele-vated with circulating thyroid hormone levels within their reference ranges.
Aim of the study: Aim of our prospective non-randomized study was to evaluate the course of SH.
Material and methods: All patients with suspicion of SH referred to the Endocrinology Outpatient Clinic between 2014 and 2018 were recruited to prospective study.
Results: A total of 130 patients with SH were recruited for this study. Thirty-five (26.9%) patients were followed up without levothy-roxine (L-T4) (SH-T0 group) and therapy with L-T4 was randomly introduced in 95/130 (73.1%) SH children (SH-T1 group). We did not find statistical differences in hSDS and BMI Z-score between the SH-T0 and SH-T1 groups (p = 0.761 and p = 0.843, respectively). Introducing L-T4 in patients with short stature did not affect the linear growth at the end of FU ex-pressed as hSDS. OH developed in six children (6.3%) in the SH-T1 group. After conducting a multivariate logistic regres-sion, we found that the baseline TSH concentration and BMI Z-score are possible predictors of OH.
Conslusions: Our study confirmed a low risk of progression of SH to overt hypothyroidism. The majority of patients remains SH or resolved for nor-mal thyroid function. The L-T4 therapy did not effect on linear growth and body weight. The main predictor of worsening to hypothyroidism were a higher TSH level and Z-score BMI.
Wprowadzenie: Subkliniczna niedoczynność tarczycy (SH) jest diagnozowana, gdy stężenie hormonu tyreotropowego w surowicy (TSH) jest zwiększone, a stężenie hormonów tarczycy mieści się w zakresie wartości referencyjnych.
Cel pracy: Celem naszego prospektywnego nierandomizowanego badania była ocena naturalnego przebiegu SH.
Materiał i metody: Do badania prospektywnego zakwalifikowano wszystkich pacjentów z podejrzeniem SH, którzy byli skierowani do Przyklinicznej Poradni Endokrynologicznej w latach 20142018.
Wyniki: Do badania włączono łącznie 130 pacjentów z SH. Trzydziestu pięciu (26,9%) pacjentów poddano obserwacji bez włączenia lewotyroksyny (L-T4) (grupa SH-T0), a terapię L-T4 wprowadzono losowo u 95/130 (73,1%) dzieci z SH (grupa SH-T1). Nie stwierdzono różnic statystycznych w zakresie hSDS i BMI Z-score między grupami SH-T0 i SH-T1 (odpowiednio p = 0,761 i p = 0,843). Wprowadzenie L-T4 u pacjentów z niskim wzrostem nie wpłynęło na liniowy wzrost pod koniec FU wyrażony jako hSDS. Progresję do OH obserwowano u 6 dzieci (6,3%) w grupie SH-T1. Po przeprowadzeniu wieloczynnikowej regre-sji logistycznej stwierdzono, że początkowo stężenie TSH i BMI Z-score są prawdopodobnymi predyktorami OH.
Wnioski: Badanie potwierdziło niskie ryzyko progresji SH do jawnej niedoczynności tarczycy. U większości pacjentów pod koniec obserwacji stwierdza się subkliniczną niedoczynność tarczycy lub eutyreozę. Terapia L-T4 nie wpłynęła na wzrost i masę ciała na końcu obserwacji. Głównymi predyktorami rozwoju jawnej niedoczynności tarczycy były: większe stężenie TSH i BMI Z-score.
Keywords: adolescents treatment; levothyroxine; subclinical hypothyroidism; children.